Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 14 maja 2025 r. (III CZP 39/23)
W dniu 14 maja 2025 r. Sąd Najwyższy w składzie siedmiu sędziów podjął uchwałę, w której jednoznacznie rozstrzygnął spór interpretacyjny dotyczący formalnych wymagań skargi kasacyjnej w postępowaniu cywilnym.
SN wskazał, że skarga kasacyjna nie musi spełniać wymagań przewidzianych w art. 126 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego dla pierwszego pisma w sprawie. Oznacza to, iż od skargi kasacyjnej nie można wymagać spełnienia wszystkich rygorów właściwych dla pozwu czy odpowiedzi na pozew, w tym m.in. wskazania numerów PESEL, NIP czy danych kontaktowych stron.
Uchwała zapadła w sprawie o sygnaturze III CZP 39/23 i ma charakter wiążący dla sądów powszechnych.
Znaczenie orzeczenia
Decyzja Sądu Najwyższego porządkuje dotychczasowe rozbieżności w orzecznictwie, w którym pojawiały się stanowiska utożsamiające skargę kasacyjną z pierwszym pismem procesowym w sprawie. W praktyce oznacza to:
- uproszczenie wymogów formalnych skargi kasacyjnej,
- ograniczenie podstaw do jej odrzucania z powodów czysto formalnych,
- większą ochronę prawa stron do sądu i dostępu do postępowania przed Sądem Najwyższym.
Uchwała stanowi ważny krok w kierunku zapewnienia, aby kasacja – jako szczególny i wyjątkowy środek zaskarżenia – była oceniana przede wszystkim przez pryzmat jej merytorycznych podstaw, a nie braków formalnych, które nie mają istotnego znaczenia dla toku postępowania.
